I

Budzę się i spoglądam na telefon. Godzina 12 z minutami a ja nie mam siły na nic. Przerażona uświadamiam sobie, że o 15 mam się stawić w siedzibie Jastrzębskiego Węgla, podpisać umowę z prezesem, poznać wszystkich i co najlepsze, nareszcie pokazać, że mała blondynka też dużo potrafi! Ciągle jeszcze na pół śpiąco schodzę po schodach i kieruję się do kuchni. Zerkając w lustro w przedpokoju krzywię się na swój widok. Otwieram lodówkę i nie wiem czy mam się śmiać czy raczej płakać. Jedyną jadalną rzeczą są owoce i jogurt. Serio? Tak żywią się sportowcy? Rozglądam się po domu w poszukiwaniu chłopaków, lecz żadnego z nich nie znajduję. Wracam do kuchni i robię sobie szybkie śniadanie. Jogurt, płatki i owoce, lekko i zdrowo. A jak. Trzeba trzymać linię. Powinnam znowu wrócić do biegania. Albo zapiszę się na siłownię. A może w pracy, gdy chłopaki będą mieli treningi będę mogła ćwiczyć. Rozmyślając pochłaniam śniadanie. Po chwili idę znów do swojego pokoju. Biorę długi prysznic i ubrana w czarną koronkową bieliznę wchodzę do pokoju. Jako że jeszcze się nie rozpakowałam szukam jakichś sensownych ubrań w walizce. Rozkładam rzeczy na łóżku i próbuję wybrać coś idealnego. Nagle słyszę, że ktoś wszedł do pokoju. Odwracam się i zauważam w drzwiach Zbyszka.

-Bartman, idioto, nie nauczyli cię w domu pukać?! – wrzeszczę na pół domu i rzucam w niego leżącą nieopodal szpilką. A on sobie nic nie robi tylko nadal stoi w drzwiach.

-Fajne widoki, chyba będę częściej cię odwiedzał. – szczerzy się pod nosem i wychodzi a ja żegnam go środkowym palcem. Uhhh Boże ale ja go nienawidzę! Ja mu wczoraj naleśniczki zrobiłam a on nadal jest takim debilem! Siadam przy toaletce i wykonuję delikatny makijaż. Włosy pozostawiam rozpuszczone, lekko je prostuję. Zakładam przygotowane wcześniej ubrania. 

Przeglądam się jeszcze raz w lustrze i idę na dół.

-Cześć Michaś. – Witam się z bratem i całuję go w policzek.

-No, no siostra, ale Ty wyrosłaś. – śmieje się ze mnie i upomina, że za pół godziny musimy wyjechać.

-Po treningu musimy pojechać na zakupy, wasza lodówka to dno. Ledwo znalazłam coś co można zjeść. – skrzywiłam się – Tak w ogóle to gdzie wy byliście ?

-Na śniadaniu w Maku – wyszczerzył się a ja walnęłam sobie w czoło przysłowiowego „face palma”. Załamka normalnie.

-Nie będziesz się tak śmiał jak powiem trenerowi. – teraz to ja się uśmiechnęłam słodziutko i wymijając go poszłam do salonu, gdzie siedział Bartman. Bez skrępowania zabrałam pilota i przełączyłam na TVN Style. On jedynie się na mnie popatrzył a po tym jak zmierzyłam go wzrokiem nawet się nie odezwał. Po chwili wyszedł i pognał schodami na górę. Jakiś czas później i ja poszłam po swoje rzeczy, potrzebne dokumenty schowałam do torby i gotowa zeszłam do zbierających się chłopaków. Wyszłam z domu i zajęłam miejsce z przodu, obok kierowcy w samochodzie Miśka. Po chwili i oni do mnie dołączają.

-Cholera, Ty jesteś mniejsza a tu nawet miejsca na nogi nie mam. Mogłabyś łaskawie się zamienić miejscem? – wkurzony spojrzał na mnie.

-Trzeba było pić mniej mleka Zbysiu – odwróciłam się do niego, słodko uśmiechnęłam i posłałam buziaczka. On oburzony jedynie pięknie przeklnął sobie pod nosem i odwrócił głowę. Misiek wybuchł śmiechem i skupił się na drodze. Z zamyślenia wyrwał mnie dźwięk mojego telefonu. Z uśmiechem popatrzyłam na ekran i od razu odebrałam.

-Cześć kochanie! Co słychać?

-…

-Ja też tęsknię! Przyjeżdżaj już!

-….

-Naprawdę?! Już się nie mogę doczekać. Daj znać jak zarezerwujesz bilet. Kocham Cię. Buziaki! – odkładam telefon i przyglądam się zaciekawionym minom chłopaków. Pewnie pomyśleli, że mam kogoś. A to moja ukochana przyjaciółka, prawie siostra, Pola. Poznałyśmy się w Ameryce, razem mieszkałyśmy, imprezowałyśmy i chodziłyśmy na zakupy. Skończyła psychologię, dzięki czemu, w gorszych chwilach mojego życia zawsze miałam w niej oparcie. Miała wracać do Polski w najbliższym czasie, a ja już planowałam sprowadzić ją do swojego nowego domu. W końcu przyda mi się pomoc w poskromieniu tych mutantów.

-No co? – mówię, gdy czuję na sobie wzrok chłopaków.

-Masz kogoś? – pyta mój ukochany braciszek.

-Nawet jeśli, to chyba Ci to nie przeszkadza prawda? – Uśmiecham się patrząc na niego. Misiek spowrotem skupia się na prowadzeniu samochodu. Dojeżdżamy na halę przed którą zauważam zawodników JW(tak, obczaiłam ich na fejsie). Wysiadam z samochodu i ramię w ramię(albo ramię w łokieć – jak kto woli) idę obok Michała w kierunku wejścia do budynku. Za mną idzie Bartman, którego wzrok czuję na swoim tyłku.

-Zibi, nie patrz tak na mój tyłek bo będziesz miał twardo między nogami i miękko w kolanach – uśmiecham się pod nosem i słyszę śmiech Michała oraz dwóch innych chłopaków stojących w pobliżu. Brat otwiera przede mną drzwi i prowadzi pod gabinet prezesa. Tam się rozstajemy a ja po wzięciu głębokiego oddechu pukam i po usłyszeniu „proszę” wchodzę pewnie do gabinetu. Rozmowa przebiega po mojej myśli, wszystko jest już obgadane, składam swój podpis w kilku miejscach i z uśmiechem w twarzy w towarzystwie Gródeckiego zwiedzam cały obiekt. Na koniec zostawiamy sobie hale, miejsce, w którym chłopaki właśnie wylewają z siebie siódme poty. Wchodząc na salę słyszę śmiechy, odgłos piłki uderzanej o parkiet oraz krzyki trenera. Kiedy drzwi trzaskają wszyscy odwracają się w naszym kierunku a na twarzach chłopaków widzę zaskoczenie i coś w rodzaju rozbawienia. Pewnie jeszcze nie wiedzą, co ich ze mną czeka. Uśmiecham się sama do siebie i idę w kierunku trenera wraz z prezesem. Po krótkiej rozmowie, której oczywiście wszyscy starają się przysłuchiwać, z zadowoleniem ściskam dłoń trenera.

-Chłopaki, to jest pani Lilianna Kubiak, siostra waszego kolegi Michała.

-O jakaś nowa sekretarka? – słyszę śmiechy połowy drużyny. Sama uśmiecham się pod nosem i widzę ten gest również u Michała i Zbyszka.

-Cześć, jestem Lila i będę waszą nową fizjoterapeutką – uśmiecham się szeroko i macham do nich. – mam nadzieję, że się polubimy. – przestępuję z nogi na nogę patrząc na nich i ich śmieszne wyrazy twarzy.

-Macie być mili dla pani Lilianny, bo jej ręce mogą zadać wam dużo bólu. – prezes z uśmiechem kładzie rękę na moim ramieniu – a gdyby ci podpadli, śmiało od razu przychodź do mnie.

-Mam nadzieję, że nie będzie takiej potrzeby, prawda? – zwracam się do chłopaków a oni tylko kiwają głowami. Po chwili prezes nas opuszcza a cała drużyna zaczyna się ze mną witać. Znam już mniej więcej ich nazwiska i numerki na koszulkach. Z trenerem ustaliłam, że jestem na każdym ich treningu, dodatkowo po meczach pomagać mi będzie ich maser. Trener wypuszcza chłopaków wcześniej a ja w tym czasie zapoznaję się z obiektem i przed drzwiami szatni czekam na brata i Zbyszka. Od razu jedziemy do galerii na spore zakupy. Kupujemy wszystko, co potrzebne, by zapełnić lodówkę, dużo napojów i oczywiście alkohol. Chłopcy stwierdzili, że trzeba mnie jakoś dobrze powitać, więc musimy się razem napić wódeczki. Michał pojechał zapakować wszystko do samochodu a ja w tym czasie wraz ze Zbyszkiem udałam się by kupić coś nowego do ubrania. Zauważyłam, że wszystko co kupiłam w Stanach rok temu, w Polsce dopiero pojawia się w sklepach. Wyprzedzam modę normalnie! Tak więc, kiedy wrócił Michał zostawiłam ich samych i udałam się do Triumphu po nową bieliznę. Po długich poszukiwaniach udaję się do przymierzalni. Kiedy przyglądam się w lustrze nowemu biustonoszowi, wpada Bartman.

-Ej Misiek tu jest! – krzyczy i dalej na mnie patrzy. – ja to znowu mam wyczucie. – śmieje się i chowa za wiszącym materiałem gdy chcę go uderzyć. Po chwili wpada również mój braciszek.

-O młoda, nie jest źle. Możesz brać. – śmieje się i przybija „pionę” z Zibim. Patrzę na nim zirytowana i zdając się na ich gust, wysyłam ich na sklep w poszukiwaniu czegoś idealnego dla mnie.

-Znalazłem coś idealnego! – wpada roześmiany Michał i pokazuje mi majtki wyszczuplające a ja niemal nie płaczę ze śmiechu. Wyrzucam go z przymierzalni a zaraz pojawia się Bartman.

-Ten będzie idealnie na Tobie leżał – podaje mi wieszak i wychodzi a ja z uśmiechem przyglądam się seksownemu koronkowemu zestawowi w kolorze krwistej czerwieni i już wiem, że zawita w mojej kolekcji. Po chwili kieruję się do kasy i widzę chłopaków na ławeczce przed sklepem pijących shake z Maka. Płacę dość sporą sumkę za swoje zakupy i dołączam do nich. Zabieram napój Zbyszkowi i zadowolona idę w kierunku samochodu. Panowie podążają za mną i już po kilkunastu minutach znajdujemy się w domu. Rozpakowujemy zakupy i przygotowujemy produkty na grila. Dobrze, że dziś sobota i chłopcy jutro mają wolne. Jest koniec sierpnia, więc pogoda nie jest najgorsza i możemy dłużej posiedzieć w ogrodzie. Udaję się do swojego pokoju i zaczynam rozpakowywać swoje walizki. Jest tego bardzo dużo i już sama nie wiem, w co włożyć ręce. Stwierdzam, że muszę kupić jakąś szafkę na buty. Po rozpakowaniu się, ubieram się i idę do ogrodu gdzie chłopcy próbują rozpalić ogień. Wieczór spędzamy w miłej atmosferze, oczywiście wszyscy przesadzamy z alkoholem. Michaś opuszcza nas chwilkę po północy, a Zbyszek przynosi jeszcze jedną butelkę Finlandii. Sama nie wiem, dlaczego nie potrafię sobie odmówić. Przy okazji wylewam wszystkie swoje żale w jego kierunku.

-Ty to zawsze się ze mnie śmiałeś. Bo byłam brzydka. I gruba. – patrzę mu prosto w oczy. – a ja Ciebie tak lubiłam. Ty byłeś zawsze przystojny. I dlatego mnie nie lubiłeś. Bo ja nie byłam ładna. - gadam co mi ślina na język przyniesie a on patrzy na mnie jak zaczarowany.

-Wiesz, że to nie było tak. Też cię zawsze lubiłem tylko nie chciałem się przyznać. Bo wszyscy by się ze mnie śmiali. – delikatnie zaczesuje mi włosy za ucho a ja nie mogę oderwać wzroku od jego ust. Tak bardzo chciałabym ich posmakować. – chodź zaprowadzę cię do łóżka – wstaje lekko się chwiejąc i podaje mi rękę. Jak mała dziewczynka buntuję się i za nic w świecie nie chcę się ruszyć z miejsca. Zbyszek ma mnie chyba już dość, więc bierze mnie na ręce i próbuje ze mną powoli iść. Kiedy zaczynam piszczeć on bez słowa zamyka mi usta pocałunkiem. Sadza mnie na ogrodowym stole i stojąc między moimi nogami nie przestaje mnie całować. Kiedy jego ręce wędrują pod moją bluzkę zaczynam się zastanawiać co my w ogóle robimy. 

~*~

Witam ponownie, 

zostawiam dla Was kolejny epizod mojego opowiadania. Widząc rosnącą liczbę wyświetleń jeszcze lepiej mi się dla Was pisze, :) 

Jak myślicie, czy Lilka pozwoli na coś więcej Zbyszkowi? 

komentuj, oceniaj, motywuj !